زندگینامه عبدالله بن علی بن ابی طالب آشنایی با زندگینامه عبدالله بن علی ...
آشنایی با زندگینامه عبدالله بن علی بن ابی طالب
نام کامل : عبدالله بن علی بن ابی طالب
تاریخ تولد : 35 هجری قمری
نام پدر : امام علی (ع)
نام مادر : ام البنین
وفات : 61 هجری قمری در کربلا
از یاران : امام حسین (ع)
عبدالله بن علی بن ابی طالب (ولادت حدود سال 35 قمری ـ شهادت در سال 61 قمری در کربلا)، فرزند امام علی (ع) و فاطمه بنت حزام معروف به ام البنین و از برادران حضرت عباس (ع) است. عبدالله از برادرش عباس (ع) هشت سال کوچک تر، اما از دیگر برادرانش بزرگ تر بوده است. از شهدای کربلا است. برخی او را اولین شهید از میان برادرانش عنوان کرده اند.
نام عبدالله بن علی (ع) در کتاب های تاریخی عبدالله اکبر و عبدالله اصغر نیز آمده و با کنیه ابومحمد یاد شده است. نام مادرش ام البنین دختر حزام است.
به گفته ابوالفرج عبدالله در سن بیست و پنج سالگی به شهادت رسید. ایشان شش سال در زمان پدرش، امام علی (علیه السلام)، و 25 سال -یعنی همه عمرش - را در روزگار امام حسین (علیه السلام) زندگی کرد و از خود فرزندی به یادگار نگذاشت. اما طبری از شخصی به نام عباس بن حسن بن عبدالله بن علی(ع) یاد می کند که درحقیقت نوه عبدالله بن علی محسوب می شود.
عبدالله بن علی بن ابی طالب دارای ویژگی های اخلاقی شامل : شجاعت، ایمان، عدالت، سخاوت، ایثار، وفاداری می باشد.
شهادت عبدالله بن علی بن ابی طالب
عبدالله همراه امام حسین (علیه السلام) از مدینه به مکه و سپس به کربلا آمد؛ و از جمله فرزندان ام البنین است که شمر بن ذی الجوشن از ابن زیاد برایشان امان نامه گرفت و به کربلا آورد.
در روز عاشورا پس از آنکه حضرت ابوالفضل (علیه السلام) شهادت بسیاری از خاندانش را مشاهده کرد، خطاب به برادران خود فرمود: برادرانم جانم به فدای شما باد! پیش بروید و جان خویش را سپر سید و آقای خود نموده از وی حمایت کنید و ثابت قدم باشید تا در کنار او به شهادت برسید. آنان به فرمان برادر به میدان رفتند و تمام تیرها و نیزه ها و شمشیرها را به جان خریده به فیض شهادت نایل گشتند.
عبدالله بن علی (علیه السلام) پیش از برادران خویش به میدان رفت و چنین رجز خواند:
انَا ابْنُ ذِی النَّجْدَةِ والافْضالِ • ذاک عَلی الخَیرِ ذُو الْفِعالِ
سَیفَ رسول الله ذوالنِّکالِ • فی کلِّ یومِ ظاهِرُ الاهوالِ
من پسر مرد دلاور و با فضیلتم، آن مرد –امام- علی (علیه السلام) نیکوکار می باشد؛ شمشیر پیامبر خدا و کیفردهنده ای که ترس از وی هر روز آشکار بود.
عبدالله جنگ شدیدی کرد تا آنکه با هانی بن ثُبیت حضرمی درگیر شد و پس از رد و بدل شدن دو ضربت با ضربه ای که بر فرق وی فرود آمد به شهادت رسید.
برخی آورده اند: خولی بن یزید اصبحی به وی نیزه زد و مردی از بنی تمیم بن دارم او را به شهادت رساند.
در گزارش آمده است عبدالله بن علی (علیه السلام) گفت: ای برادر -امام حسین (علیه السلام)- از غم فراق برادران طاقتم تمام گشته و از تشنگی جانم به لب رسیده است. اجازه فرما به آنان بپیوندم و خود را از غم این جهان فانی برهانم. آن حضرت با دیده اشکبار اجازه فرمود.
عبدالله به میدان رفت و در حمله نخست صد و بیست تن از سپاه دشمن را به هلاکت رساند و سپس به شهادت رسید. برخی اعتقاد دارند قاتل ایشان هانی بن ثبیت حضرمی است که با ضربتی به سر عبدالله وی را به شهادت رساند. اما برخی دیگر می گویند قاتل ایشان خولی بن یزید بوده است که با تیری عبدالله بن علی را نشانه گرفت و سپس مردی از بنی تمیم از آبان بن درام وی را به قتل رساند.
در ناحیه مقدسه به نام عبدالله بن علی بن ابی طالب اشاره شده است
نام عبداالله بن علی بن ابی طالب در زیارت ناحیه مقدسه آمده است:
«السّلام علی عبدالله بن امیرالمؤمنین(ع) مبلی البلاء و المنادی بالولاء فی عرصة کربلاء المضروب مقبلاً و مدبرا؛ لعن الله قاتله هانی بن ثبیت الحضرمی.»
گردآوری : بخش مذهبی بیتوته
