آموزش شنای کرال پشت (+تصاویر متحرک)کرال پشت نوعی شنا است که در آن بدن به شکل افق...
آموزش شنای کرال پشت (+تصاویر متحرک)
کرال پشت نوعی شنا است که در آن بدن به شکل افقی به پشت به موازات سطح آب قرار میگیرد و سر تا گوشها داخل آب است و پاها به حالت ضربدر به آب ضربه میزنند.
کرال پشت را به سادگی میتوان یاد گرفت. چون صورت همیشه خارج از آب قرار دارد و دم و بازدم به آسانی انجام پذیراست.
تاریخچه شنای کرال پشت
ابتداییترین نوع شنای کرال پشت درسال ۱۷۹۴ توسط شخصی به نام برناردی چنین تعریف شد: بدن به شکل افقی به پشت به موازات سطح آب قرار میگیرد و سر تا گوشها داخل آب است و پاها به حالت ضربدر به آب ضربه میزنند.
-- فنون و مهارتها
مراحل استارت
در زمان استارت کرال پشت شناگر، پشت به مسیر شنا در داخل آب میایستد. در این هنگام قسمتی از بالا تنهٔ او از آب خارج خواهد بود سپس شناگر با دو دست میلهای را که در زیر سکوی استارت به این منظور بسته شدهاست میگیرد (برای تمرین استارت کرال پشت میتوان از موج گیر استفاده کرد) در این هنگام شناگر هر دو پای خود را به طرف بالاتنه کشیده و کف هر دو پا را در حدود ۳۰ سانتی متر زیر سطح آب به دیوار استخر تکیه میدهد.
در این حالت حتی میتواند پاها تقریباً در کنار یکدیگر طوری قرار گرفته شود که هر یک از آنها از دیگری بالاتر است و شناگر بایستی مراقب باشد که در موقع استارت پاها لیز نخورد، زیرا بیشترین نیروی پرتاب بدن به فاصلهٔ دورتر توسط فشار وارده توسط پاها به دیوارهٔ استخر صورت میگیرد.
به محض شنیدن فرمان استارت شناگر سر را به طرف بالا و عقب پرتاب مینماید. توجه داشته باشید که بدن در هنگام استارت دارای قوس کمی خواهد بود. در ضمن سر در مرحله اوج بدن در خارج از آب به عقب کشیده شده ودر زمانی که به داخل آب هدایت میشود به طرف سینه کشیده میشود تا از به عمق کشیدن بیشتر از حد بدن در آب جلوگیری نماید. در این حالت دستها فشاری مخالف به دستگیره آورده و به پایین و داخل نیرو وارد میسازند در این حالت عمل دم انجام میگیرد. این کار بایستی با انقباض عضلات شکم انجام شود. در مرحله بعد پاهای شناگر از دیواره جدا شده و در حالی که آخرین فشار وارده توسط بازشدن مفصل مچ پا به دیواره میآید دستها به طرف سر در حرکت است.
درهمان حال که دستها به طرف بالای سر میرود بدن شناگر در حال سقوط در آب میباشد شناگر در این حالت در فکر سرخوردن پس از غوطه ور شدن در آب است. چنانچه شناگر پس از استارت بیش از اندازهٔ مطلوب در آب فرو رود ابتدا با زدن چند پای کرال پشت سعی میکند بدن را به سطح آب بکشد تا شرایط مناسب بدن نسبت به آب ایجاد شود و سپس شروع به زدن دست و پای کرال پشت مینماید.
نکتهها
- شناگر شل و آزاد قرار میگیرد و روی طرح مسابقه متمرکز میشود.
- اینکه دستها (از مچ به پایین) چگونه دستگیرههای سکوی استارت را بگیرند، از یک شناگر تا شناگر دیگر فرق میکند. اکثر شناگران دستگیرهها را به اندازه پهنای شانهها میگیرند.
-همچنین طرز قرار گرفتن پاها بر روی دیوار از یک شناگر تا شناگر دیگر فرق میکند. با وجود این، اکثر شناگران یک پا را چند سانتیمتری بالاتر از پای دیگر قرار میدهند.
- در آستانه اعلام استارت (صدای طپانچه یا بوق)، شناگر چند سانتیمتری خود رابالاتر میآورد.
- با شلیک طپانچه، با یک حرکت قوی دستها را رها میکند.
- دستها (کل دست) از طرفین به روی آب پرتاب میشوند.
- شناگر با پاها (کل پا) و با قدرت زیاد به دیوار فشار وارد میکند، به طرف بالا و بر روی آب بهحرکت در میآید و سر را نیز در بین دستها به عقب پرتاب میکند.
- دستها (کل دست) همچنانکه از طرفین و به موازات سطح آب به حرکت درآمدهاند، در ناحیه آرنج اندکی خمیده میشوند.
- شناگر در هوا بدن را به طور کامل میکشد، سر متمایل به عقب است بهطوری که چشمها انتهای دیگر استخر را میتوانند ببینند.
- در نقطه اوج مسیر پرواز، بدن قوس مطلوبی برمیدارد. در حالی که سر بین دستها (کل دست) قرار دارند، دستها (از مچ به پایین) و پیشانی وارد آب میشوند.
- به محض ورود بدن به آب، پاها (از مچ به پایین) شروع به ضربه زدن میکنند. همزمان، دستها (کل دست) و سر شناگر را هدایت میکنند تا در یک وضعیت کشیده درزیر آب سر بخورد.
- اگر شناگر قبل از انتقال از حالت استارت به شنای کامل چند ضربه پای دلفینی بزند، او قوس بیشتری در هوا برمیدارد. این امر شیرجهزدن عمیقتری را میسر میسازد ودستها کاملاً نزدیک به یکدیگر و به صورت کشیده در میآیند.
- قبل ازکُند شدن سرعت حرکت، شناگر حرکت پا را تقریباً با هشت ضربه شروع میکند.
- جهت حرکت انگشتان پا به طرف بالاست.
- نخستین مرحله پیشران زمانی انجام میشود که شناگر نزدیک به سطح آب میرسد و تا رسیدن به برگشت طبیعی ادامه مییابد.
وضعیت بدن در شنای کرال پشت
وضعیت بدن شناگر در این شنا همانند قرار گرفتن یک قایق سرعتی روی سطح آب است.
وضعیت سر
سر شناگر باید همانند زمانی که روی بالش قرار گرفته، ثابت (بدون حرکت) و متمایل به بالانگه داشته شود. -مسیر دید شناگر در هنگام شنا باید همانند زمانی باشد که او در رختخواب دراز کشیده و میخواهد به اطراف نگاه کند. صورتشناگر باید عاری ازآب باشد و این بدان معنیاست که آبی روی صورت شناگر نباشد. لالههای گوش شناگر باید سطح آب را لمس نمایند.
حرکت پا در شنای کرال پشت
حرکت پا در شنای کرال پشت، شبیه حرکت پا در شنای کرال سینه است. لازمه اجرای صحیح شنای کرال پشت همانا حرکت قوی، پیوسته و مداوم پا است. پاها در ابتدا و هنگام حرکت به سمت پایین، صاف و محکم نگه داشته شده و سپس با خمیدگی مختصر زانوها که اجازه میدهد تا پا در مسیر قوسی شکل بزرگتری به حرکت درآید، به پایان میرسند. هنگام انجام پای کرال پشت، بدن باید به حالت کشیده در آب قرار گیرد تاحرکت پای کرال پشت موثر انجام گیرد. و در ضمن باسن نباید بیش از اندازه در آب فرو رود، بلکه باید در سطح آب قرار گیرد، حرکت پا در کرال پشت بیشتر همان نگهداری افقی بدن بر روی آب را به عهده دارد.
حرکات پا در کرال پشت نیز از سه مفصل مچ پا، زانو، و ران زده میشود و از نقطه نظرحرکتی و مکانیکی مشابه حرکت پا در کرال سینه میباشد.
تمرین پای کرال پشت خارج از آب
مانند انواع دیگر شنا بهتر است قبل از شروع کرال پشت، ابتدا به تمرین بدنی خارج از آب بپردازید و آمادگی لازم را برای اجرای کرال پشت در خود به وجود آورید. برای این کار کنار استخر به پشت دراز بکشید، به طوری که باسن شما در لبهٔ آن قرار گیرد. ساعدها را روی میز قرار داده وسرتان را کمی بالا بگیرید. ساقها و رانها را کشیده نگه داشته، و زانوها را کمی خم کنید وبه طور مرتب ساقها را در خلاف جهت هم، به بالا و پایین حرکت دهید. به طوری که حداکثر فاصلهای که پاهای شما با هم ایجاد میکنند، بین ۳۰ تا۴۰ سانتی متر باشد، و این حرکت را تا آنجا که خسته نشدهاید انجام دهید.
از نکات مهمی که در هنگام پا زدن باید بدان توجه داشت، این است که حرکت پا باید طوری به آب ضربه بزند که در موقع بالا آمدن، سطح آب را لمس نماید، ولی از آب خارج نگردد. یعنی حالتی مانند جوشش آب بوجود بیاورد. اگر پاها در خارج ازآب دیده شود نشانگر این است که پاها بیش از حد بالا آمده است. سر هم نبایستی زیاد پایین باشد. اگر آب و حبابهای ناشی از پا زدن جوششی نداشته باشد، بیانگر این است که پاها در سطح پائینی از حد لازم در حال حرکت است. فاصله بین دو پنجه پا زدن حداکثر نباید از ۴۵ سانتی متر تجاوز نماید، نکته مهم اینکه سر زانوها نباید از آب خارج گردد.
اشتباههای رایج و روش صحیح آن
اشتباه: فرورفتن بیش از اندازهٔ باسن در داخل آب.
صحیح: بازکردن مفصل لگن خاصره، ولی توجه داشته باشید که شکم باید در سطح آب قرار گیرد و مضافاً اینکه سر تا حدود گوش در آب فرو رود.
اشتباه: حرکت پیستونی پا و فشار آوردن به آب توسط کف پا.
صحیح: مفصل لگن خاصره را باز کنید وحرکت را از این مفصل شروع نمایید و هر دو پا کمی به طرف محور طولی بدن متمایل شود (چرخش به داخل کف پا).
اشتباه: بعضی کارآموزها نیز بیش از حد مفصل زانو را در موقع پا زدن خم مینمایند که این کار پیشروی آنها را با اشکال روب