روغن مُر : گنجینه ای از خواص درمانی روغن مر از صمغ درخت مر استخراج می‌شود ر...
روغن مر از صمغ درخت مر استخراج می‌شود
روغن مُر محصولی است که از تقطیر بخار صمغ خشک شده‌ی درختی خاردار به نام Commiphora myrrha به دست می‌آید. این روغن به رنگ خاص خود که از کهربایی تا قهوه‌ای متغیر است و رایحه خاکی آن که اغلب در رایحه درمانی استفاده می‌شود، شناخته می‌شود.
اگرچه روغن مُر در مراسم مذهبی و معنوی محبوب است، اما پتانسیل درمانی آن در حال حاضر مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی که در مجله ای به اشتراک گذاشته شده است، به ما می‌گوید که این روغن سرشار از ترپنوئیدها است و فعالیت ضد باکتری، ضد عفونی کننده، بی‌حس کننده و ضد تومور دارد. می‌خواهید در مورد آن بیشتر بدانید در ادامه با ما همراه باشید؟
از روغن مُر به عنوان درمان موضعی برای زخم‌ها استفاده می‌شود
مُر صمغی است که از درخت مُر، درختی بومی شمال شرق آفریقا و جنوب غرب آسیا، به دست می‌آید. در طول تاریخ، به دلیل عطر تند آن، از مُر به عنوان بخور و عطر استفاده می‌شده است. باورهای عامیانه حضور مُر در خانه را با محافظت در برابر انرژی‌های منفی مرتبط می‌دانند. علاوه بر این، از مُر برای اهداف معنوی نیز استفاده می‌شود.
با این حال، همانطور که در بررسی نشان داده شد، بیش از 100 سال پیش ترکیبات و مصارف دارویی مُر شناسایی شد. مشخص شد که مُر منبع جالبی از سس کوئی ترپن‌های بیواکتیو است که خاصیت ضد عفونی کننده، ضد التهابی، مسکن و التیام بخش دارد.
امروزه، روغن مُر (محصول جانبی رزینی که از درخت استخراج می‌شود) رایج‌ترین شکل مصرفی برای مصارف دارویی است. از روغن مُر به عنوان درمان موضعی برای زخم‌ها، عفونت‌ها و کبودی‌ها استفاده می‌شود. در ادامه به کاربردهای اصلی آن اشاره می‌کنیم.
کمک به حذف باکتری‌های مضر
از دوران باستان، از بخور مُر برای تصفیه هوا و کاهش انتشار عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شده است. امروزه، هم از روغن مُر و هم از بخار بخور برای این منظور استفاده می‌شود.
مطالعه‌ای گزارش داد که روغن مُر دارای خواص ضد میکروبی است. علاوه بر این، سوزاندن مُر و کندر می‌تواند تعداد باکتری‌های موجود در هوا را تا ۶۸ درصد کاهش دهد.
مطالعه‌ای در آزمایشگاه، نشان داد که رقتین ۰.۱ درصدی روغن مُر در مبارزه با باکتری Borrelia burgdorferi که باعث بیماری لایم می‌شود، مفید است.
برای ارزیابی دقیق‌تر این خواص، مطالعات بیشتری لازم است. با این حال، این یافته‌ها نشان می‌دهند که روغن مُر ممکن است گزینه مناسبی برای مبارزه با برخی باکتری‌های مقاوم به دارو باشد.
کمک به سلامت پوست
در طب سنتی، از روغن مُر به عنوان یک درمان موضعی برای عفونت‌های پوستی و زخم‌ها استفاده می‌شده است. در این راستا، تحقیقات نشان داد که گونه‌های Commiphora myrrha دارای خواص ضد قارچی هستند که از درمان عفونت‌های قارچی حمایت می‌کنند.
از سوی دیگر، مطالعه‌ای بر روی لوله‌های آزمایش گزارش داد که مخلوطی از روغن‌ها حاوی مُر به تسکین زخم‌های پوستی کمک می‌کند. به طور خاص، این روغن‌ها مولکول‌های پروتئینی مرتبط با فرآیندهای التهاب و بازسازی را مهار می‌کنند که نشان‌دهنده اثر ضد التهابی و ترمیم زخم آنها است. در این مطالعه ای، مخلوطی از روغن مُر با روغن چوب صندل به حذف میکروب‌های ایجادکننده عفونت در زخم‌های پوستی کمک کرده است.
کمک به کاهش درد و التهاب
در طب سنتی، روغن مُر به عنوان یک مسکن طبیعی درد در نظر گرفته می‌شود. شواهد نشان می‌دهد که ترکیبات آن با گیرنده‌های اپیوئیدی تعامل می‌کنند که سیگنال‌هایی را برای تسکین درد به مغز ارسال می‌کنند. علاوه بر این، تولید مواد شیمیایی که سطح التهاب را افزایش می‌دهند، مهار می‌کند. با توجه به این موارد، روغن مُر اغلب برای مشکلات زیر توصیه می‌شود:
• سردردها
• التهاب و درد مفاصل
• دردهای عضلانی
استفاده از خواص ضد میکروبی روغن مُر در دهانشویه و خمیردندان
کمک به سلامت دهان
از خواص ضد میکروبی روغن مُر در ساخت دهانشویه‌ها و خمیر دندان استفاده می‌شود. به دلیل ترکیبات آن، التهاب لثه و تجمع پلاک را کاهش می‌دهد و از این رو از درمان التهاب لثه حمایت می‌کند.
مطالعه‌ای نشان داد که بیماران مبتلا به بیماری بهجت (یک اختلال التهابی) پس از استفاده از دهانشویه مُر، بهبود علائم را تجربه کرده‌اند. به طور خاص، ۵۰ درصد از آنها تسکین کامل درد و ۱۹ درصد بهبودی کامل زخم‌های دهان را گزارش کردند.
با این حال، هنگام استفاده از دهانشویه‌های حاوی مُر باید احتیاط کرد. این محصول نباید بلعیده شود زیرا می‌تواند سمی باشد.
مبارزه با رادیکال‌های آزاد
مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی نشان می‌دهند که روغن مُر دارای پتانسیل آنتی‌اکسیدانی قوی‌تر از ویتامین E است. بنابراین، این روغن متحدی عالی برای مهار اثرات منفی رادیکال‌های آزاد به شمار می‌رود. با این حال، برای تأیید این اثرات در انسان به شواهد بیشتری نیاز است. تا به امروز، مشخص نیست که آیا استنشاق یا استفاده موضعی از روغن مُر (که اشکال ایمن مصرف هستند) بتوانند همین اثر را داشته باشند.
سایر کاربردهای احتمالی روغن مُر
در حال حاضر، تحقیقات در مورد اثرات روغن مُر همچنان ادامه دارد. با توجه به کمبود شواهد قطعی، توصیه می‌شود با احتیاط و فقط به صورت خارجی از آن استفاده شود. نتایج مطالعات همچنین کاربردهای زیر را پیشنهاد می‌کند:
• محافظت در برابر آفتاب: مطالعه‌ای نشان داد که ضدآفتاب SPF 15 حاوی روغن مُر در مهار اثرات اشعه خورشید نسبت به ضدآفتاب به تنهایی مؤثرتر بوده است.
• رفع کپک: در خانه، روغن مُر می‌تواند به حذف کپک‌هایی که روی دیوارها و غذا رشد می‌کنند، کمک کند.
• پتانسیل ضد تومور: این روغن درمانی برای سرطان نیست و شواهد هنوز کافی نیستند. با این حال، مطالعات آزمایشگاهی نشان می‌دهند که اجزای روغن مُر ممکن است به کند کردن رشد سلول‌های سرطانی کمک کنند.
توجه: این موارد صرفاً بر اساس یافته‌های اولیه بوده و برای تأیید اثربخشی و بی خطر بودن آنها به تحقیقات بالینی بیشتری نیاز است.
روغن مر به تنهایی می تواند باعث تحریک پوست شود
روغن مر به تنهایی می تواند باعث تحریک پوست شود. بنابراین، مانند سایر روغن های ضروری، استفاده از چند قطره کافی است. در واقع، برای استفاده موضعی، بهتر است آن را با یک روغن حامل مانند روغن نارگیل، بادام یا جوجوبا ترکیب کنید.
بهترین راه این است که قبل از استفاده روی ناحیه وسیع‌تر، یک تست پچ کوچک انجام دهید. مقدار کمی از محصول را روی ناحیه کوچکی از پوست بمالید. اگر بعد از 2 ساعت هیچ واکنش ناخواسته ای مشاهده نشد، می توانید بدون مشکل از آن استفاده کنید.
به هیچ وجه نباید به صورت خوراکی مصرف شود، زیرا ممکن است سمی باشد. برخی از علائم بلعیدن آن عبارتند از ناراحتی گوارشی مانند تهوع، استفراغ، اسهال و تورم شکم. علاوه بر این، در موارد زیر منع مصرف دارد:
• دیابت
• بارداری و شیردهی
• بیماری های قلبی
• مصرف داروهای ضد انعقاد خون
• بیمارانی که قرار است تحت عمل جراحی قرار گیرند.
روغن مر به صورت موضعی و استنشاقی استفاده می شود
روغن مر به صورت موضعی، استنشاقی یا به عنوان ترکیبی در محصولات مراقبت دندان استفاده می شود. برای جلوگیری از خطر تحریک پوست، باید آن را با روغن های حامل مانند روغن هسته انگور، بادام، نارگیل، جوجوبا و ... رقیق کرد. نسبت مناسب 3 تا 6 قطره در 5 میلی لیتر روغن حامل است.
برای استنشاق آن، 4 تا 6 قطره روغن را در دستگاه پخش کننده قرار دهید. گزینه دیگر افزودن آن به آب داغ و استفاده از بخار آن است.
به دلیل عطر و خواص آن، روغن مر در طب سنتی به عنوان مسکن طبیعی درد، ضد عفونی کننده و ضد میکروب استفاده می شود. در حال حاضر، مطالعات بسیاری از خواص آن را تأیید می کنند. با این حال، مصرف خوراکی آن سمی است و باید فقط به صورت خارجی استفاده شود. تحقیقات روی این ماده همچنان ادامه دارد. و اگرچه یافته ها امیدوارکننده هستند، اما برای در نظر گرفتن آن به عنوان درمان اولیه بیماری ها کافی نیستند. بنابراین، استفاده از آن صرفاً باید به عنوان مکمل باشد.
روغن مر جایگزینی برای درمان های پزشکی تجویز شده پزشک نیست
1. روغن مر چیست؟
روغن مر از صمغ درخت مر استخراج می شود. این درخت در مناطق گرمسیری مانند آفریقا و شبه جزیره عربستان رشد می کند. روغن مر از دیرباز در طب سنتی برای درمان انواع بیماریها استفاده می شده است.
2. فواید روغن مر چیست؟
روغن مر دارای خواص ضد التهابی، ضد میکروبی، ضد قارچی و ضد درد است. همچنین می تواند به بهبود زخم ها و سوختگی ها کمک کند.
3. عوارض جانبی روغن مر چیست؟
روغن مر به طور کلی بی خطر است، اما در برخی افراد ممکن است باعث تحریک پوست شود. همچنین زنان باردار و شیرده باید از مصرف آن خودداری کنند.
4. چگونه از روغن مر استفاده کنیم؟
روغن مر را می توان به صورت موضعی، استنشاقی مصرف کرد. برای استفاده موضعی، چند قطره از روغن را روی پوست بمالید و ماساژ دهید. برای استنشاق، چند قطره از روغن را در دستگاه پخش کننده بریزید.
5. از کجا می توان روغن مر را خریداری کرد؟
روغن مر را می توان در فروشگاه های مواد غذایی سالم، عطاری ها و داروخانه ها یافت.
6. آیا روغن مر برای کودکان بی خطر است؟
روغن مر به طور کلی برای کودکان بی خطر است، اما باید با احتیاط استفاده شود. برای کودکان زیر 2 سال، از روغن مر به صورت رقیق شده استفاده کنید.
7. آیا روغن مر برای حیوانات خانگی بی خطر است؟
روغن مر به طور کلی برای حیوانات خانگی بی خطر است، اما باید با احتیاط استفاده شود. قبل از استفاده از روغن مر روی حیوان خانگی خود با دامپزشک خود مشورت کنید.
روغن مر ممکن است برای برخی بیماری ها مفید باشد، اما شواهد علمی قوی برای اثبات این ادعاها هنوز کافی نیست. قبل از استفاده از روغن مر برای درمان هر بیماری، حتماً با یک متخصص بهداشت و درمان مشورت کنید. به یاد داشته باشید که روغن مر جایگزینی برای درمان های پزشکی تجویز شده توسط پزشک نیست و باید با احتیاط و به درستی استفاده شود.
گردآوری:بخش سلامت بیتوته
